Ο Dr Γιώργος Λάγιος μιλά στο Thefashionbible.gr: “Η επιθυμία είναι ένα φάσμα”

Συναντήσαμε τον γνωστό σύμβουλο ψυχικής υγείας Dr Γιώργο Λάγιο και μιλήσαμε για τις ανθρώπινες σχέσεις, το σεξ και την σημασία να εκφράζουμε τις επιθυμίες μας.
Αμφιλεγόμενος και αφοπλιστικά ειλικρινής, ο Dr Γιώργος Λάγιος γίναται viral σε κάθε του εμφάνιση. Με πιστούς θαυμαστές και φανατικούς haters εκφράζεται ελεύθερα γιατί μόνο έτσι μπορεί. Είναι συγγραφέας τριών βιβλίων και μιας διαδραστικής θεατρικής παράστασης που μας προκαλεί να αναμετρηθούμε με τον εαυτό μας και την αλήθεια μας. Το Thefashionbible.gr για τα ζευγάρια του σήμερα και τη σημασία της ειλικρίνειας σε μια σχέση.
Μπορείτε να διαβάσετε επίσης: Ο Μελέτης Ηλίας επιστρέφει στην τραγωδία και στην αλήθεια της
Τι σας οδήγησε να συνδυάσετε τη γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία με τη σεξολογία στην ακαδημαϊκή και επαγγελματική σας πορεία;
Η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία μου ταιριάζει περισσότερα γιατί είναι ουσιαστικά ορθολογικός τρόπος σκέψης. Είναι evidence-based και ασχολείται με το παρόν σε σύγκριση με την ψυχανάλυση που ασχολείται με το παρελθόν. Δεν είναι κάτι αφηρημένο. Είναι συγκεκριμένη και άμεση. Η ψυχοσεξολογία είναι η εξειδικευση μου γιατί πιστεύω ότι πάνω σε αυτό υπάρχει ένα μεγάλο κενό. Οι περισσότεροι χυχοθεραπευτές δεν έχου επαρκή εκπαίδευση στην ψυχοσεξολογία. Εγώ διδάσκω ψυχοσεξολογία -το μάθημα είναι πλέον υποχρεωτικό- ώστε όταν έρχεται κάποιος και σου μιλά για την ερωτική του ζωή να μην εκπλήσσεσαι
Τι σας ενέπνευσε να γράψετε το βιβλίο «Εσύ θα σε επέλεγες για γονιό σου;» και ποια ήταν η πιο δυνατή αντίδραση που λάβατε από αναγνώστες;
Με ενέπνευσαν τα νεύρα μου. Η κοινωνία δεν μπορεί να καταλάβει ότι μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια ύπαρξης αν δεν ελέγξουμε -με την καλή έννοια- ποιος κάνει παιδιά, σύντομα δεν θα μπορούμε να ελέγξουμε τον πολιτισμό μας που πάει από το κακό στο χειρότερο. Η λύση όλων των προβλημάτων βρίσκεται στον τρόπο που μεγαλώνουν τα παιδιά, αυτό το λέει η επιστήμη. Γιατί δεν εποπτεύουμε και δεν εκπαιδεύουμε τους υπάρχοντες γονείς και γιατί δεν απαγορεύουμε σε κάποιες κατηγορίες που είναι αυταπόδεικτο ότι είναι ακατάλληλοι για γονείς όπως οι βιαστές, οι επανηλλειμένα κακοποιητικοί άνθρωποι και οι τοξικοεξαρτημένοι να κάνουν παιδιά; Αν το κάνουμε, δεν θα έχουμε πια παιδιά που στην ενήλικη ζωή τους θα θέλουν να εκδικηθούν τους άλλους και τον εαυτό τους.
Με χαρακτηρίζουν απολυταρχικό και Χίτλερ αλλά δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Το χειρότερο είναι να ζεις σε μια κοινωνία που έχει την τεχνολογία να πάει στο διάστημα και την ίδια στιγμή εκατοντάδες παιδιά βιάζονται στο στο σπίτι τους και εμείς δεν κάνουμε τίποτα για να τα προστατεύσουμε.
Υπάρχει εγχειρίδιο του καλού γονέα;
Υπάρχει του κακού γονέα. Δεν μπορώ να είμαι τέλειος γονιός αλλά υπάρχουν κάποια χαρκτηριστικά που σου λένε αυτός “δεν κάνει”, δεν πρέπει να γίνει γονιός.
Στο «Μέσα στο Μυαλό σου» επιχειρείτε μια εξερεύνηση των ανθρώπινων σχέσεων και της εσωτερικής σύγκρουσης. Πώς μπορεί η αυτοπαρατήρηση να γίνει εργαλείο θεραπείας;
Όλες οι φαντασιώσεις μας έχουν θεραπευτικό χαρακτήρα. Το βιβλίο δείχνει τις αντανακλάσεις που κάνουμε όταν έχουμε απέναντι μας έναν άνθρωπο και δεν μπορούμε να αποκρυπτογραφήσουμε γιατί μας θυμώνει ή μας ερεθίζει. Αυτό σχετίζεται με κάποια δικά μας θέματα που ασυνείδητα καθρεπτίζονται στον άλλο. Είναι ένα ψυχοεκπαιδευτικό manual σεξουαλικής νοημοσύνης.
Ετοιμάζετε νέο βιβλίο αυτή την περίοδο; Αν ναι, μπορείτε να μας αποκαλύψετε κάτι;
Όχι ακόμα. Λίγους μήνες πριν κυκλοφόρησε το “Ντροπή σου Ολίβια” που αναφέρεται στη σεξουαλική κακοποίηση η οποία μέχρι πρότινως ήταν αόρατη. Τώρα καταλάβαμε ότι η ψυχολογική βια είναι ίσως πιο σημαντική από τη σωματική γιατί η σωματική επουλώνεται ενώ η ψυχολογική όχι. Είναι η αληθινή ιστορία μιας γυναίκας που καταφέρνει να ξεφύγει από μια τέτοια σχέση. Όταν έγινε αυτό ως δια μαγείας θεραπεύτηκε και η κόρη της οπότε σπάμε και το στερεότυπο ότι δεν χωρίζουμε για τα παιδιά.
Ποια είναι η πιο συχνή ψυχοσεξουαλική δυσκολία που φέρνουν οι θεραπευόμενοι στο γραφείο σας – και τι κρύβεται συνήθως πίσω από αυτή;
Δεν εκφράζουν τις φαντασιώσεις τους γιατί ντρέπονται. Αυτή η ντροπή βγαίνει ερωτικά είτε με έλλειψη επιθυμίας είτε με κάποια σεξουαλική δυσλειτουργία. Το σύμπτωμα είναι στην κρεβατοκάμαρα. Η πηγή είναι η έλλειψη εγκεφαλικής σύνδεσης με το σύντροφο.
Τι ρόλο παίζει η παιδική ηλικία και το οικογενειακό περιβάλλον στη διαμόρφωση της σεξουαλικής ταυτότητας και συμπεριφοράς ενός ενήλικα;
Είναι αυτό το debate “nature vs nurture”. Έχουμε ήδη μια γενετική προδιάθεση. Ο σεξουαλικός μας προσανατολισμός για παράδειγμα είναι κάτι που γεννιόμαστε δεν το αποκτούμε στην πορεία. Η παιδική ηλικία επηρεάζει πολύ την ερωτική μας ζωή. Μιμούμαστε ως όντα αυτό που βλέπουμε και σταδιακά αποκτούμε συνειδητότητα και δουλεύουμε με τον εαυτό μας. Το πως κινούμαστε ερωτικά, το πως μαθαίνω τις συνθήκες που με φέρνουν σε ποιοτικό οργασμό, το πως επιλέγουμε συντρόφους είναι και συνειδητό και ασυνείδητο.
Μπορεί ο κατάλληλος σύντροφος να αλλάξει τα βιώματα που έχουμε;
Ανάλογα τη συμβατότητα. Για να “ξεκλειδώσουμε πίστες” πρέπει αυτός ο άνθρωπος να πατήσει τα κατάλληλα κουμπιά. Συνήθως αυτό που γίνεται είναι οτι συναντιούνται τα τραύματα μας.
Πώς μεταβάλλεται η ερωτική επιθυμία μέσα στο χρόνο και στις σχέσεις, σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνάς σας;
Υπάρχει ένα στερεότυπο ότι για να είσαι καταξιωμένος σε αυτή την κοινωνία πρέπει να είσαι σε μακροχρόνια σχέση. Αυτό είναι είναι αντίθετο με την επιθυμία. Η επιθυμία σχετίζεται με το μυστήριο και την αβεβαιότητα. Αν ξέρω ότι με ένα άνθρωπο πρέπει να κερδίζω -όχι με τη βασανιστική έννοια- την κάθε μέρα, να είμαι κάθε μέρα επιθυμητός αυτό αλλάζει όλο το παιχνίδι.
Υπάρχει διαφορά στον τρόπο που βιώνουν την επιθυμία τα δύο φύλα; Και πώς επηρεάζει αυτό τη συντροφικότητα;
Η επιθυμία είνα ένα φάσμα. Ο άντρας είναι περισσότερο οπτικός. Μπορεί να νιώσει επιθυμία αλλά δεν έχει βάθος και ποιότητα. Η γυναίκα ενώ μπορεί να λειτουργήσει με τον ίδιο τρόπο, αποζητά μια βαθύτερη σύνδεση για αυτο και οι οργασμοί της είναι πιο ποιοτικοί. Κατά βάση ίδιοι είμαστε αλλά λόγω της πατριαρχίας μέχρι πρότινως η γυναίκα ένιωθε ντροπή για την σεξουαλική της ζωή.
Μπορείτε να διαβάσετε επίσης: Μαίρη Χελιώτη: Η Mrs Cristiano Marcheli δημιουργεί “με τα μάτια στα αστέρια”
Πώς αλληλεπιδρούν ο εγκέφαλος, η ψυχή και το σώμα στον τομέα της σεξουαλικότητας;
Τον πρώτο λόγο τον έχει η χημεία γιατί είναι ανεξήγητη. Υπάρχουν ζευγάρια που ενώ δεν ταιριάζουν καθόλου εγκεφαλικά κάνουν καταπληκτικό σεξ.
Στην εποχή των dating apps και των fast connections, ποια είναι η μεγαλύτερη παγίδα για την ψυχική και ερωτική μας υγεία;
Γιατί υπάρχει παγίδα; Εγώ τα θεωρώ πολύ θετικό πράγμα, μας δίνουν πρόσβαση σε περισσότερους ανθρώπους από ότι παλιά. Είναι καλύτερο να ξέρω από πριν έστω λίγα πράγματα για κάποιον. Παλαιότερα χρειαζόμαστε 50 dates για να σχηματίσουμε μια γνώμη που τώρα θα χρειαστούμε μόλις 2 ή 3 και απλά ξεκαθαρίζει γρήγορα το τοπίο. Αυτό μας φοβίζει. Η ταχύτητα τους.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο ταμπού που πιστεύετε ότι κρατά τους ανθρώπους πίσω από την προσωπική τους εξέλιξη;
Η γνώμη των άλλων. Για αυτό πολλοί δεν προσπαθούν, γιατί φοβούνται την κριτική που θα δεχτούν αν αποτύχουν. Γιατί για να τολμησεις κάτι, πρέπει να κάνεις πράγματα που δεν κάνουν οι υπόλοιποι. Αν δεν τα καταφέρεις, πολλοι σε περιμένουν στη γωνία. Όταν έφυγα από τα χρηματοοικονομικά, πήρα τεράστιο ρίσκο. Προσωπικά δεν σκέφτομαι έτσι, δεν με νοιάζει τι σκέφτονται οι άλλοι.
Πιστεύετε ότι η ελληνική κοινωνία έχει κάνει πρόοδο στο να μιλά για τη σεξουαλικότητα και τη θεραπεία, ή βρισκόμαστε ακόμη στην άρνηση;
Ναι, ειδικά οι γυναίκες δουλεύουν πολύ περισσότερο με τον εαυτό τους, εξευρευνούν τον εαυτό τους. Σιγά σιγά και οι άντρες νιώθουν την ίδια ανάγκη.
Εσείς ποια ερώτηση έχετε κάνει στον εαυτό σας που σας άλλαξε ως άνθρωπο ή θεραπευτή;
“Ποιο το νόημα;” Ως ανηδονιστής δεν βρίσκω νόημα στην ύπαρξη. Σε γενικό πλαίσιο θεωρώ ότι είναι μάταιη η ύπαρξη του ανθρώπου γιατί δεν θεωρώ ότι είναι ένα ον που αξίζει να υπάρχει. Είναι ένα ον καταστροφικό, παρασιτοειδές. Ζει σε βάρος άλλων οργανισμών ειδικά των ζώων αλλά και άλλων ανθρώπων. Δεν βρίσκω ειλικρινά το λόγο.
Ποια είναι η δική σας “καθημερινή πρακτική” για να διατηρείτε την ψυχική σας ανθεκτικότητα;
Να λέμε ότι σκεφτόμαστε. Η Νο1 αιτία των ψυχοσωματικών είναι η καταπίεση των συναισθημάτων και της σκέψης.
Αν είχατε την ευκαιρία να συνοψίσετε σε μια πρόταση το μήνυμα που θέλετε να αφήσετε μέσα από το έργο σας, ποια θα ήταν αυτή;
Να είσαι ο εαυτός σου και να εμπιστεύεσαι τις δικές σου σκέψεις.
Photo Credits: IG @glagios