Περίοδος εκπτώσεων, στιλιστικών επενδύσεων και οικονομικών αγορών. Παραδέχομαι ότι είμαι shopper κατ’επάγγελμα πλέον. Μια κατάκτηση για την οποία είμαι βαθιά υπερήφανη καθώς παλαιότερα ήμουν compulsive buyer. Ο αγγλικός όρος περγράφει πολύ ευγενικά αυτό που στα ελληνικά λέγεται “παίρνω ό,τι βρίσκω μπροστά μου”. Έτσι για να το πάρω, χωρίς λόγο, χρησιμότητα ή έστω μια δεύτερη σκέψη. Σαν να πετάς τα χρήματα που με λίγο, πολύ ή καθόλου κόπο απέκτησες στο καλάθι των αχρήστων. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση το καλάθι, είναι καλάθι αγορών. Add to cart. Ή αλλιώς προσθήκη στο καλάθι.

Μπορείτε να διαβάσετε επίσης: Το πένθος (δεν) ταιριάζει στο Notting Hill

Τα αναρίθμητα ρούχα που κρέμονται στη ντουλάπα με τα ταμπελάκια μαρτυρούν όμως τον πρότερο ανέντιμο και απερίσκεπτο βίο μου. Τα βλέπω και λυπάμαι. Με βλέπουν και με κρίνουν. Τα περισσότερα δεν θυμάμαι γιατί τα αγόρασα. Παρατηρώντας όμως τα ταμπελάκια διαπιστώνω πως στην πλειοψηφία τους είναι εκπτωτικά κομμάτια. Σύμπτωση; Τυχαίο; Δε νομίζω.

Η περιόδος των εκπτώσεων επηρεάζει τις γυναίκες πιο έντονα και από την πανσέληνο του Αυγούστου. Μπαίνουμε στα μαγαζιά και τα e-shops μαινόμενες και ψωνίζουμε σαν να μην υπάρχει αύριο. Χωρίς μέτρο και κρίση. Γεμίζουμε το καλάθι με ρούχα, παπούτσια, αξεσουάρ, καλλυντικά σαν να βρισκόμαστε σε κατάσταση ύπνωσης. Αγοράζουμε για να αγοράζουμε. Αγοράζουμε για να ζούμε.

Το “cogito, ergo sum” της εποχής μας είναι το “emendo, ergo sum”. Ψωνίζω άρα υπάρχω.

Μπορείτε να διαβάσετε επίσης: Me, my cell and I: Υπήρχε ζωή πριν το κινητό;

Την περίοδο των εκπτώσεων η μανία μας να καταναλώνουμε αγγίζει τα όρια της φρενίτιδας. Αγοράζουμε ακόμα και ρούχα ή παπούτσια που δεν μας κάνου ακριβώς σε μέγεθος με τη δικαιολογία πως είναι πάρα πολύ οικονομικά και άλλωστε από Δευτέρα θα ξεκινούσαμε δίαιτα ούτως ή άλλως και λογικά σε 19,8 μήνες θα μας κάνουν. Εκλογικευμένη δικαιολογία. Και η συλλογή των άχρηστων ρούχων στη ντουλάπα αυξάνεται ενώ ο χώρος της μειώνεται.

Η αιτία του προλήματος φυσικά δεν είναι οι εκπτώσεις. Αυτές αποτελούν την αφορμή. Το shopping έγινε μόδα και μας έχουν πείσει ότι μας κάνει ευτυχισμένες. Και ότι μας κάνει να δείχνουμε classy και posh και rich and famous. Όλα στα αγγλικά. Βέβαια αν το σκεφτούμε λίγο ψύχραιμαμ στα ελληνικά κατά προτίμηση, ο πλούτος δεν μετριέται σε τσάντες και φούστες. Φόρο εισοδήματος έχω ακούσει, φόρο midi φούστας με παγιέτες και κρόσια δεν νομίζω να έχει θεσπίσει οποιοδήποτε κράτος. Ακόμα.

Μπορείτε να διαβάσετε επίσης: Καλοκαιρινές διακοπές, όχι για πάντα

Γνωρίζω πως στο σύγχρονο κόσμο δεν είναι θεμιτό να μην ψωνίζουμε. Και δεν θεωρώ πως υπάρχει λόγος. Ούτε εγώ σταμάτησα να ψωνίζω. Ο επαγγελματίας shopper όμως είναι ψύχραιμος, μελετημένος και μεθοδικός. Εντοπίζει τη λεία του προσεκτικά και παραμονεύει για να χτυπήσει την κατάλληλη στιγμή. Την περίοδο των εκπτώσεων. Ψυχρά, σαν εκτελέστης πατάει τη σκανδάλη: “add to cart”.

Όχι όμως για μικρά και φτηνά ρούχα του συρμού. Αυτά είναι αντιπερισπασμοί για ερασιτέχνες. Ο επαγγελματίας ψωνίζει στοχευμένα. Κομμάτια ποιοτικά και φίνα. Δεν είναι απαραίτητα ευκατάστατος, είναι εκλεκτικός και έξυπνος. Έχει δουλέψει με τον εαυτό του και έχει χαλιναγωγήσει τα πάθη του. Φοράει τα ρούχα του, έχει χώρο στη ντουλάπα του και ζει τη ζωή του.

Photo Credits: @rolserusa/IG