Κάθε φορά που ακούω μια τέτοια ιστορία, σαν αυτή του πρώην συζύγου της Halle Berry (aka Catwoman), δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να θυμώσω. Ένας άνδρας βγαίνει δημόσια και δηλώνει ότι «χώρισε» επειδή η γυναίκα του δεν μαγείρευε, δεν καθάριζε και δεν φαινόταν ότι το είχε με τη μητρότητα. Και σκέφτομαι: πότε θα ξεμπερδέψουμε επιτέλους με αυτό το παραμύθι; Με αυτή την ατελείωτη λίστα προσδοκιών που μας κουνούν στα μούτρα οι άνδρες, και η κοινωνία μαζί τους. για το πώς πρέπει να είμαστε.

Διαβάστε ακόμη: Για ποιον ντυνόμαστε τελικά;

Γιατί, αν το καλοσκεφτούμε, το μήνυμα είναι πάντα το ίδιο: να είμαστε όμορφες, αλλά όχι «επιτηδευμένες». Να είμαστε καριερίστες, αλλά χωρίς να ξεχνάμε ότι στο σπίτι μας περιμένει σιδέρωμα. Να είμαστε τρυφερές μαμάδες, αλλά παράλληλα και ερωτικές σύντροφοι. Να είμαστε ανεξάρτητες, αλλά όχι τόσο ώστε να «τους τρομάζουμε». Να ακροβατούμε πάνω από το κενό, και αν αποτύχουμε να ισορροπήσουμε είμαστε «ανεπαρκείς».

Και το πιο ειρωνικό; Κανείς δεν μας λέει ποιο είναι τελικά το σωστό. Θέλουν μια γυναίκα που να μοιάζει με την μητέρα τους; Θέλουν μια ερωμένη; Θέλουν μια υπηρέτρια; Θέλουν όλα αυτά μαζί, πακεταρισμένα σε ένα σώμα που παραμένει αγέραστο, χαμογελαστό και διαθέσιμο; Πείτε μας τουλάχιστον να ξέρουμε σε ποιο ράφι να σταθούμε.

Διαβάστε ακόμη: Η δικτατορία του tan line

Η Halle Berry, μια από τις πιο αναγνωρίσιμες γυναίκες στον πλανήτη, με καριέρα, βραβεία, αναγνωρισιμότητα, ήταν για τον σύζυγό της «ανεπαρκής» γιατί δεν έπιασε την ηλεκτρική σκούπα. Αν εκείνη δεν κατάφερε να ξεφύγει από την παγίδα των στερεοτύπων, τότε τι ελπίδα έχουμε όλες οι υπόλοιπες;

Μήπως τελικά η ουσία δεν είναι ποτέ τι πραγματικά είμαστε, αλλά το πόσο πρόθυμες δείχνουμε να υποταχθούμε σε μια εικόνα;

Πιστεύω ότι αυτή η συζήτηση δεν αφορά τις δουλειές του σπιτιού. Ούτε το φαγητό ή την καθαριότητα. Αφορά την εξουσία. Για το ποιος ορίζει τι αξίζει σε μια σχέση. Για το ποιος μοιράζει τους ρόλους και ποιος κάθεται στην πολυθρόνα περιμένοντας την άλλη να αποδείξει ότι είναι «αρκετή».

Και ξέρετε τι; Κουράστηκα. Κουράστηκα να απολογούμαι επειδή δεν μαγειρεύω κάθε μέρα. Επειδή προτιμώ να επενδύσω στη δουλειά μου αντί να σφουγγαρίζω. Επειδή δεν θέλω να γίνω «μαμά» για έναν ενήλικο άνδρα. Δεν θα έπρεπε να είναι τόσο δύσκολο να γίνει κατανοητό ότι ένας γάμος είναι συνεργασία, όχι εργασία με απαιτήσεις και δίπλωμα «νοικοκυράς».

Αν θέλετε μαγείρισσα, υπάρχει εστιατόριο. Αν θέλετε καθαρίστρια, υπάρχουν επαγγελματίες. Αν θέλετε μαμά, τότε ίσως θα έπρεπε πρώτα να ξανασκεφτείτε αν είστε έτοιμοι για σχέση ή αν απλώς αναζητάτε κάποιον να καλύψει τις ανεκπλήρωτες ανάγκες σας.

Εμάς, αφήστε μας να είμαστε αυτό που θέλουμε να είμαστε. Γιατί, ξέρετε κάτι; Δεν υπάρχει μία και μοναδική «σωστή» γυναίκα. Υπάρχουν πολλές, διαφορετικές, ελεύθερες να ζήσουν όπως θέλουν. Και όποιος άντρας δεν μπορεί να το αποδεχτεί, μάλλον δεν ψάχνει σύντροφο, ψάχνει υπάλληλο για αόρατες βάρδιες στο σπίτι του.