Ειλικρινά δεν μπορώ να το ερμηνεύσω. Αλλά ό,τι και αν συμβεί δεν είμαστε ποτέ, μα ποτέ ικανοποιημένοι. Έχει ζέστη; Μας ενοχλεί. Έχει κρύο; Πάλι μας ενοχλεί. Βρέχει; Ε, καλά τώρα. Εννοείται ότι μας ενοχλεί. Και να πεις ότι δεν είμαστε easy-going και καλόβολοι άνθρωποι; Χμμμ, ίσως να μην είμαστε  τόσο όσο θέλουμε να πιστεύουμε.

Η νοοτροπία είναι παντού γύρω μας. Όλοι γκρινιάζουν. Χωρίς να σκέφτονται αν και οι ίδιοι κάνουν αυτό που κατακρίνουν. Και το πιο βασικό: χωρίς να μας προτείνουν μια λύση. Ο κύκλος μοιάζει φαύλος και οι ρίζες του βαθιές. Η Ελληνίδα μάνα «ζακέτα να βάλεις» που πάντα σε σύγκρινε με τα άλλα παιδάκια, η δασκάλα που γέμιζε κοκκινάδια το τετράδιο σου. Όλοι τόνιζαν το λάθος θεωρώντας δεδομένο το σωστό. Και τώρα υποσυνείδητα ήρθε η ώρα να παίξουμε κι εμείς σε αυτό το παιχνίδι.

Έχοντας ζήσει μακριά από την Ελλάδα μπορώ να πω πως διακρίνω μια γενετική προδιάθεσή μας προς την γκρίνια. Ίσως είναι στις εργοστασιακές ρυθμίσεις μας. Πριν αρχίσετε να μου λέτε πως κάνω λάθος σκεφτείτε κάτι απλό. Τα τραγούδια μας. Ανοίγετε το ραδιόφωνο να ακούσετε ένα τραγούδι για την αγάπη. Τραγούδι για την αγάπη που το ζευγάρι είναι μαζί; Ευτυχισμένο; Αποκλείεται. Εμείς εδώ τραγουδάμε μόνο άμα το ζευγάρι είναι χώρια. Άμα κάποιος πρόδωσε τον άλλο, για την αγάπη χωρίς ανταπόκριση, για την αγάπη που ο ένας από τους δύο “βασανίζει” τον άλλο που υπομένει αυτή την κατάσταση γιατί αγαπάει και όποιος αγαπάει πονάει: τέτοια τραγούδια θα βρείτε άπειρα. Τραγούδια που η αγάπη ταυτίζεται με την χαρά -το φυσιολογικό δηλαδή- δεν θα βρείτε στην Ελλάδα. Να φύγετε, να πάτε αλλού.

Διαβάστε επίσης  Γυναίκα αφεντικό | Σκύλα ή επιζήσασα;

Ο  homo γκρινιάριενς

Αυτός ο παλιομοδίτικος εθισμός στην κλάψα μοιάζει φαύλος κύκλος.  Μας  βασανίζουν στην δουλειά. Αλλά δεν ψάχνουμε για άλλη. Μας ενοχλεί η γκρίζα πόλη. Αλλά δεν βάζουμε μια γλάστρα στο μπαλκόνι μας να της δώσουμε χρώμα. Μας ενοχλεί η ανομία. Αλλά όταν μας κόψουν κλήση -που εννοείται ότι δεν φταίγαμε- παίρνουμε τηλέφωνο την όγδοη εξαδέλφη μας που ο σύζυγος της είναι αστυνομικός για να μας την σβήσει.

Όλα μας φταίνε. Η γκρίνια είναι η ασπίδα που προτάσσουμε για να αποφύγουμε την ευθύνη. Είναι τόσο βαθιά ριζωμένη μέσα μας που γκρινιάζουμε ακόμα κι αν έχουν περάσει μόλις δέκα λεπτά από την ώρα που ξυπνήσαμε. Χωρίς λόγο προφανώς. Άσε που είναι μεταδοτική σαν την γρίπη. Γκρινιάζουν ακόμα και τα παιδιά του δημοτικού. Ρωτάς τον Γιαννάκη ετών 11 τι κάνεις και σου απαντά «Άσε θεία, που να στα λέω». Στην περίπτωση του Γιαννάκη αρχικά γελάς αλλά σε λίγα χρόνια θα ανήκει και αυτός στο είδος Homo Γκινιάριενς.

Δεν μπορώ να εντοπίσω το γιατί, μπορώ να πω όμως πως η γκρίνια μάλλον όντως αποτελεί το εθνικό μας σπορ. Θεωρώ πως δεν θα ξεφύγουμε από αυτό αν δεν ηρεμήσουμε γενικά. Αν σκεφτούμε ότι κάθε μέρα που ξυπνάμε το πρωί είναι ένα μικρό θαύμα. Και πρέπει να ευχαριστούμε για αυτό. Αν εκτιμήσουμε τους ανθρώπους που μας αγαπούν και ακούνε την γκρίνια μας. Αν μπούμε χαμογελαστοί στο γραφείο και φτιάξουμε την ημέρα των συναδέλφων μας.

Διαβάστε επίσης   Ιστορίες με τη (κίτρινη) μεζούρα…

Αν δεν σου αρέσει, άλλαξε το

Κι αν δεν σας αρέσει η δουλειά σας αλλάξτε την. Το σπίτι σας; Αλλάξτε το. Η έστω προσπαθήστε. Η διαδικασία της προσπάθειας από μόνη της θα σας κάνει να νιώσετε πιο δυνατές. Το πιο μεγάλο πρόβλημα μας είναι πως εστιάζουμε στο αποτέλεσμα. Δεν μελετάμε για την γνώση. Μελετάμε για τον βαθμό. Δεν παντρευόμαστε γιατί αγαπιόμαστε. Παντρευόμαστε γιατί ήρθε η ώρα μας. Εργαζόμαστε χωρίς να μας αρέσει καν αυτό που κάνουμε.

Πάμε λίγο από την αρχή. Σκεφτείτε τι πραγματικά θέλετε και αρχίστε το ταξίδι σας. Άφοβα και αισιόδοξα. Trust the process. Κατά την διάρκεια του ταξιδιού θα ανακαλύψετε πολλά και ενδιαφέροντα. Ίσως οδηγείτε σε δρόμους που δεν τους είχατε φανταστεί, καλύτερους από αυτούς που προσδοκούσατε. Απελευθερωθείτε από το αποτέλεσμα. Σταματήστε να θέλετε να ελέγχετε τα πάντα γιατί μόνο έτσι νιώθετε δυνατοί. Δυνατός δεν είναι αυτός που ελέγχει τα πάντα αλλά αυτός που έχει την αυτοπεποίθηση και την γνώση να τα καταφέρει ότι και αν συμβεί.

Εστιάστε στο να είστε κάθε μέρα καλύτεροι από την προηγούμενη. Επιβραβεύστε τον εαυτό σας για αυτό. Μην αφήνετε τα καλά να περνούν χωρίς να χαμογελάτε. Αν όλα τα παραπάνω δεν σας έπεισαν να σταματήσετε αυτή την νοσηρή συνήθεια, έχω και κάτι τελευταίο να σας πω. Μην γκρινιάζετε, θα γεράσετε πριν την ώρα σας.

Photo credits: Girls (HBO)