Η Lisa Ray είναι πρώην μοντέλο, νυν ηθοποιός, συγγραφέας, και cancer survivor. Σε πρόσφατη ανάρτησή της κάνει σε πρώτο πρόσωπο μια αυτονόητη ερώτηση στα brands μόδας. “Γιατί διαφημίζετε τα ρούχα σας σε λιπόσαρκα 25χρονα μοντέλα, όταν το κοινό το οποίο μπορεί να σας αγοράσει είμαι εγώ;”.  Το γεγονός πως η ανάρτηση έγινε viral σε μερικές ώρες δείχνει, αν μη τι άλλο, πως πολλές έχουμε την ίδια απορία. Και την επεκτείνουμε και στην αντιγήρανση.

Μπορείτε να διαβάσετε επίσης: Έτσι εκδικούνται οι Σκορπιοί

Η αντιγήρανση δεν μένει πια εδώ

Σε παρόμοιο μήκος κύματος η Jennifer Lawrence εδώ και χρόνια. Από το 2012 είναι «πρόσωπο» του οίκου Dior στο μακιγιάζ. Αυτό, ωστόσο δεν την έχει εμποδίσει να μιλά ανοιχτά για τον παραλογισμό των προσδοκιών γύρω από την εμφάνιση των γυναικών. Σχεδόν σε κάθε συνέντευξη σχολιάζει το πόσο εξωπραγματικό είναι να ζητάει η βιομηχανία από τις γυναίκες να παραμένουν αγέραστες, λεπτές και «τέλειες» σε κάθε δημόσια εμφάνιση. Λες και είναι μέρος της δουλειάς τους να μην αλλάζουν ποτέ. Κι από την άλλη μεριά, να βάζει νεαρές γυναίκες κάτω από 30 ετών να διαφημίσουν αντιγήρανση και σειρές ολόκληρες για γυναίκες άνω των 50.

Θα σας έπειθε ποτέ ένα νήπιο που διαφημίζει βιταμίνη D για μεσήλικες;

Όχι, φυσικά. Ωστόσο, παλιά ήταν χειρότερα. Τότε, οι εταιρείες έμοιαζαν να θεωρούν αυτονόητο πως η μέση καταναλώτρια αντιγηραντικής είναι μια 25χρονη, που το πιο «βαθύ» σημάδι στο δέρμα της είναι από το μαξιλάρι, επειδή την πήρε ο ύπνος μπρούμυτα. Κι όμως, για χρόνια, αψεγάδιαστες νεαρές γυναίκες προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι εκείνες χρησιμοποιούν την τάδε κρέμα για να μείνουν «νέες». Ναι, φυσικά. Κι ο Σούπερμαν χρησιμοποιεί οδοντόκρεμα για να σώσει τον κόσμο.

Ο παραλογισμός ήταν και παραμένει τόσο διάχυτος στη μόδα και στην ομορφιά, που άρχισε να μοιάζει σχεδόν φυσιολογικός. Για χρόνια οι γυναίκες μάθαιναν πως, για να δείχνουν «κανονικές» μετά τα 40 έπρεπε να αγοράζουν προϊόντα που παρουσιάζουν μοντέλα που δεν έχουν κλείσει καν τα 25. Έτσι χτίστηκε μια ολόκληρη βιομηχανία που παρουσίαζε τη γήρανση ως κάτι μεταξύ τραγωδίας και επιστημονικής ανωμαλίας.

Έχεις ρυτίδα; Προφανώς έκανες κάποιο ασυγχώρητο λάθος στη ζωή σου. Έχεις δύο; Συλλυπητήρια.

Τα τελευταία χρόνια, βέβαια, το inclusivity μπαίνει δειλά-δειλά στο παιχνίδι. Ευτυχώς. Οι εταιρείες ανακάλυψαν ότι υπάρχει ένα μικρό, ασήμαντο, τόσο δα ποσοστό ανθρώπων άνω των 40 που χρησιμοποιούν προϊόντα περιποίησης. Άκου να δεις κάτι πράγματα…

Isabella Rossellini, Paulina Porizkova και άλλα παράδοξα

Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση, αυτή που συνόψισε όλο το δράμα (και την ειρωνεία) της βιομηχανίας, είναι της Isabella Rossellini. Έγινε το «πρόσωπο» της Lancôme στα 1983, ως η πρώτη επίσημη ambassador του οίκου.

Κι όταν «τόλμησε» να μεγαλώσει, γύρω στα 42-43, η εταιρεία αποφάσισε ευγενικά (#νοτ) να της διακόψει το συμβόλαιο. Επειδή, όπως όλοι ξέρουμε, οι γυναίκες μετά τα 40 εξαφανίζονται, εξαϋλώνονται ή, το πιθανότερο, μεταφέρονται σε κάποιο παράλληλο σύμπαν. Τότε είχε γίνει θέμα. Αλλά έπρεπε να φτάσουμε 20 χρόνια μετά για να ανατρέψουν αυτήν τη μεγάλη αδικία.

Μετά την αυξανόμενη πίεση για πραγματική ποικιλομορφία και ρεαλισμό, η Lancôme ξανακάλεσε την Isabella Rossellini το 2015. Λίγο μετά τα 60 της, αυτή τη φορά, η σταρ είναι η έμπρακτη αναγνώριση πως οι γυναίκες όχι μόνο γερνούν (σοκ!), αλλά παραμένουν όμορφες. Κάποιοι θα το έλεγαν «αργή αλλά σταθερή μετάνοια». Εμείς θα είμαστε ευγενικοί: θα το πούμε πρόοδο.

Παρόμοια περίπτωση και η Paulina Porizkova. Εκ των μυθικών supermodels των 90’s, και μετά από δεκαετίες στη βιομηχανία, επέστρεψε στην Estée Lauder και στο προσκήνιο της ομορφιάς. Με τον δημόσιο λόγο της διεκδικεί ανοιχτά την ορατότητα των γυναικών που δεν είναι πια 20, και ούτε θέλουν να κάνουν ότι είναι.

Όχι άλλη αντιγήρανση, το ζητούμενο είναι το “γερνάω με χάρη”

Και κάπως έτσι φτάνουμε στο σήμερα: όπου τα πράγματα όντως έχουν αρχίσει να αλλάζουν. Βλέπουμε μεγαλύτερες γυναίκες σε καμπάνιες, βλέπουμε ρυτίδες χωρίς Photoshop, βλέπουμε γήρανση που δεν κρύβει μια κουταλιά make-up. Δεν έχουμε φτάσει ακόμα εκεί που πρέπει, αλλά τουλάχιστον πάμε προς τη σωστή κατεύθυνση.

Γιατί ναι, κάνουμε βήματα βελτίωσης ως κοινωνία. Αλλά έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας μέχρι να μην θεωρούμε «επαναστατικό» το αυτονόητο. Ότι μια αντιγηραντική κρέμα μπορεί κάλλιστα να διαφημιστεί από μια γυναίκα που έχει ζήσει αρκετά ώστε να ξέρει γιατί τη χρειάζεται.

Creative: Ανδρέας Κωστόπουλος