Το καλό με τις αισθητικές επεμβάσεις, είναι ότι δεν είναι υποχρεωτικές. Μπορείς να ζήσεις άνετα με περιττά κιλά, με μεγάλη μύτη και με όσες ρυτίδες θέλεις, χωρίς κανείς να σε υποχρεώσει να αλλάξεις. Μπορείς επίσης να κάνεις botox, λιποαναρρόφηση στο διπλοσάγονο, ανόρθωση λαιμού, fillers, βλεφαροπλαστκή και ό,τι άλλο θεωρείς πως θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα, διότι έτσι λειτουργεί το σύστημα της ελεύθερης βούλησης.

Η αβάσταχτη ασημαντότητα των φεμινιστικών μας “λαθών”

Κάποιες (από εμάς), εναντιώνονται στις πλαστικές και τα fillers, επειδή “κρατούν τις γυναίκες δέσμιες καταπιεστικών προτύπων ομορφιάς και αιώνιας νεότητας. Κάποιες υποστηρίζουν ότι η βαφή των μαλλιών και το φούσκωμα των χειλιών, δεν τις καθιστά περισσότερο “δυναμικές”, ούτε περισσότερο όμορφες. Περί ορέξεως… Ευτυχώς, σε ό,τι αφορά στην εμφάνιση, η ψήφος δεν είναι υποχρεωτική. Ωστόσο είναι γνωστό το debate για το αν οι πλαστικές επεμβάσεις (για λόγους αισθητικής και όχι ιατρικής αναγκαιότητας) χωράνε ή όχι στον φεμινισμό.

Η μία άποψη είναι πως φυσικά, “my body my choice”, η άλλη άποψη είναι πως η αισθητική δεν είναι φεμινιστική, διότι καθορίζεται από τα πατριαρχικά πρότυπα ομορφιάς, οπότε στην ουσία χρησιμοποιούμε φεμινιστικό λόγο για να δικαιολογήσουμε πατριαρχικά κλισέ. Αυτό ωστόσο είναι ένα ψευδοδίλημμα που (ξανά) βάζει τις γυναίκες απέναντι σε κάτι. Κουραστικό, έτσι; Τι δεν βλέπουν όμως οι γυναίκες που κατακρίνουν τις πλαστικές επεμβάσεις;

Όταν η ομορφιά επιβραβεύεται

Έρευνα του Πανεπιστημίου του Cornell μας λέει ότι οι κατηγορούμενοι που θεωρούνται ελκυστικότεροι από τους δικαστές και τους ενόρκους, είναι πιο πιθανό να θεωρηθούν αθώοι από αυτούς που θεωρούνται λιγότερο ελκυστικοί. Η πιο όμορφη επαγγελματίας είναι πολύ πιο πιθανό να πάρει αύξηση, (δεν το λέω εγώ, οι έρευνες το λένε), ενώ όλοι δείχνουν πιο φιλική συμπεριφορά με τους όμορφους ανθρώπους. Μια γυναίκα που θα σταματήσει να υπακούει στα πρότυπα ομορφιάς, που θα σταματήσει να αγχώνεται για το πώς φαίνεται, που θα εστιάσει στην ανάπτυξη άλλων τομέων της ζωής της, είναι πολύ πιθανό να βιώσει, όχι μια απελευθέρωση αλλά μία ταχύτατη χειροτέρευση του επιπέδου ζωής της. Διότι η ομορφιά επιβραβεύεται.

Και αναρωτιόμαστε. Μήπως τελικά η ομορφιά είναι θέμα επιβίωσης;  Γιατί να κατηγορούμε τις αισθητικές επεμβάσεις, όταν κάποιες γυναίκες καταφεύγουν σε αυτές απλώς γιατί θέλουν η ζωή τους να είναι καλύτερη;

“Γιατί το έκανε αυτό στον εαυτό της η Demi Moore”|

Πριν σκεφτούμε γιατί το έκανε αυτό, ας αναλογιστούμε πόσο άτοπο και αγενές είναι να κρίνουμε τα κιλά, τα μαλλιά, τα ρούχα και τα botox των άλλων. Μόνο η Demi Moore γνωρίζει πόσο ζόρικο πρέπει να είναι το να “γερνάς” σε μια νεανική βιομηχανία σαν αυτή του κινηματογράφου. Πριν λοιπόν, κρίνουμε το γιατί το έκανε αυτή η Demi Moore, μήπως να μάθουμε να συγκρατούμε το υποκειμενικό μας βιτριόλι για το πώς επιλέγει μια γυναίκα να διασχίσει τον χρόνο;

Και αναρωτιέμαι. Αν είχα αρκετά χρήματα ξαφνικά, θα πήγαινα να “σιδερώσω” το λαιμό μου και να φτιάξω το διπλοσάγονο; Ή θα αγόραζα ένα εισιτήριο για να γυρίσω την Αμερική και δεν θα ξαναβλέπατε ποτέ ούτε εμένα ούτε τις ρυτίδες μου; Μάλλον το δεύτερο, αλλά εγώ δεν έχω να παραλάβω Όσκαρ. Άλλωστε το είπαμε εξ’ αρχής. Το καλό με τις αισθητικές επεμβάσεις είναι ότι δεν είναι υποχρεωτικές.