Η εξυπνάδα θεωρείται προνόμιο. Συχνά, όμως, λειτουργεί και ως παγίδα. Οι άνθρωποι που ξεχωρίζουν για τη γρήγορη σκέψη τους, τις αιχμηρές ιδέες και την ικανότητα να «πιάνουν» έννοιες πριν από όλους, συχνά πιστεύουν ότι βρίσκονται ένα βήμα μπροστά. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι δεν πέφτουν σε λάθη, το αντίθετο μάλιστα. Η οξύτητα της σκέψης συνοδεύεται συχνά από υπερεκτίμηση των δυνάμεων και παρανόηση των περιστάσεων.

Διαβάστε ακόμη: Μακιγιάζ μετά τα 40: Τα 7 λάθη που δεν συγχωρούνται

Και κάπως έτσι, οι έξυπνοι άνθρωποι, εκείνοι που όλοι θεωρούν πως «το έχουν», αποδεικνύεται ότι συχνά σκοντάφτουν στα πιο συνηθισμένα σφάλματα. Όχι επειδή δεν είναι ικανοί, αλλά επειδή η ίδια τους η ευστροφία μπορεί να τους θολώσει την κρίση.

Ας δούμε, λοιπόν, τα πέντε λάθη στα οποία πέφτουν ξανά και ξανά, ακόμη κι όταν όλα δείχνουν πως δεν θα έπρεπε.

Διαβάστε ακόμη: 7 λάθη στο φενγκ σούι που ανοίγουν την πόρτα στην απιστία

1. Η αυτοπεποίθηση που περνάει το όριο

Πολλοί άνθρωποι που μεγαλώνουν ακούγοντας πόσο «έξυπνοι» είναι, δημιουργούν μια εικόνα εαυτού που δεν τσαλακώνεται εύκολα. Η πίστη στις ικανότητές τους μπορεί να γίνει τόσο ισχυρή, ώστε να θεωρούν ότι μπορούν να τα καταφέρουν χωρίς καθοδήγηση, χωρίς συνεργασία, χωρίς δεύτερη γνώμη.
Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η βεβαιότητα τους κάνει να μην αναγνωρίζουν εγκαίρως πότε χρειάζονται βοήθεια. Ακόμη χειρότερα, όταν κάποιος προσφέρεται να τους στηρίξει, συχνά υποτιμούν τη συμβολή του. Γιατί να εμπιστευτούν έναν άλλον, όταν είναι τόσο σίγουροι πως «ξέρουν καλύτερα»;

2. Είναι απαιτητικοί

Οι έξυπνοι άνθρωποι καταλαβαίνουν γρήγορα. Και θεωρούν ότι οι υπόλοιποι λειτουργούν το ίδιο. Όταν, όμως, κάποιος χρειάζεται χρόνο για να επεξεργαστεί μία πληροφορία ή να εκτελέσει μια εργασία, οι ευφυείς, χωρίς να το καταλάβουν, γίνονται απαιτητικοί.
Η αλήθεια είναι ότι συχνά δεν μπορούν να κατανοήσουν τον κόπο που χρειάζονται οι άλλοι για να φτάσουν στο ίδιο αποτέλεσμα. Έτσι ανεβάζουν τον πήχη υπερβολικά και καταλήγουν να πιέζουν, να αγχώνονται, να δυσανασχετούν. Αντί να λειτουργήσουν ως καθοδηγητές, μετατρέπονται άθελά τους σε πηγή επιπλέον άγχους.

3. Θέλουν να έχουν πάντα δίκιο

Κανείς δεν απολαμβάνει να κάνει λάθος, όμως για τους έξυπνους αυτό συχνά αγγίζει επίπεδο υπαρξιακής απειλής. Η ικανότητά τους να κατανοούν και να αναλύουν γρήγορα έχει ταυτιστεί τόσο πολύ με την εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους, ώστε το λάθος μοιάζει με ρωγμή στο προσωπικό τους αφήγημα.
Έτσι, πολλές φορές επιμένουν, υπεραναλύουν, δικαιολογούνται υπερβολικά, αρνούνται να κάνουν πίσω, όχι επειδή δεν βλέπουν την αλήθεια, αλλά επειδή δεν αντέχουν την ιδέα ότι μπορεί κάποια στιγμή να έπεσαν έξω.

4. Η απογοήτευση τους κάνει να τα παρατούν

Όταν κάποιος έχει συνηθίσει να επιτυγχάνει γρήγορα, η αποτυχία μοιάζει δυσανάλογα βαριά. Οι έξυπνοι άνθρωποι συχνά ερμηνεύουν μια δυσκολία ως ένδειξη ότι «δεν είναι αρκετά καλοί», αντί να τη δουν ως μία ακόμη φυσιολογική δοκιμασία.
Σε αντίθεση με όσους έχουν μάθει να δουλεύουν επίμονα για κάθε μικρή επιτυχία, εκείνοι μπορεί να εγκαταλείψουν μια προσπάθεια γρήγορα, φοβούμενοι ότι η επιμονή θα αποκαλύψει κάποια αδυναμία που δεν θέλουν να παραδεχτούν.

5. Δυσκολεύονται να καλλιεργήσουν θάρρος και αντοχή

Η εξυπνάδα λειτουργεί υπέροχα όταν οι συνθήκες είναι ιδανικές. Όταν, όμως, απαιτείται επιμονή και συναισθηματική αντοχή, οι έξυπνοι άνθρωποι συχνά καταρρέουν πιο εύκολα απ’ όσο περιμένει κανείς.
Αν μια νέα δεξιότητα ή ένα project δεν «βγαίνει» γρήγορα, θεωρούν ότι κάτι πάει λάθος, ίσως κι ότι οι ίδιοι δεν είναι φτιαγμένοι γι’ αυτό. Αντί να μείνουν, να προσπαθήσουν, να χτίσουν θάρρος, επιλέγουν κάτι διαφορετικό για να αποδείξουν (κυρίως στον εαυτό τους) ότι η αξία τους παραμένει ακέραιη.

Τελικά;
Ακόμη και οι πιο έξυπνοι άνθρωποι χρειάζονται κάτι που δεν διδάσκεται εύκολα: ταπεινότητα, ενσυναίσθηση και την αποδοχή ότι κανείς δεν είναι αλάνθαστος. Γιατί, στο τέλος, η πραγματική σοφία δεν κρύβεται στην ταχύτητα της σκέψης, αλλά στην ικανότητα να μαθαίνουμε από τα λάθη μας, όσο έξυπνοι κι αν είμαστε.

Photo credit: Istock