Ρομίνα Ξύδα

Ένα «φτάνει» για όλα όσα μας γονατίζουν χωρίς να φαίνονται. Και για την ανάγκη να τα αφήσουμε κάτω – πριν καούμε εντελώς.

Ζούμε στην εποχή του life coaching και οι coachers τελικά είναι οι σωτήρες μας στην καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας;

Μια γυναίκα τόλμησε να δηλώσει ευτυχισμένη ως νοικοκυρά. Και ο φεμινισμός του τηλεοπτικού καναπέ την πέταξε στο πυρ το εξώτερον. Αχού και δεν μας νοιάζει.

Ο μπαμπάς είναι ο αιώνιος έφηβος που έχουν ανάγκη τα παιδιά μας;

Μήπως, τελικά, το θέμα δεν είναι να απομακρύνουμε τα παιδιά από τις οθόνες – αλλά να τα ρωτήσουμε: «Τι βλέπετε εκεί μέσα που εγώ δεν μπορώ να δω;»

Γιατί λοιπόν μια γυναίκα αφεντικό φαίνεται (και είναι) σκύλα;

Μετά τον έρωτα έρχεται η αποκάλυψη. Ότι ο θεός, ο μέγας, το αλλοτινό αντικείμενο του πόθου σου, είναι σήμερα απλώς ένας τύπος με κοιλίτσα, χιούμορ-κονσέρβα και τρεις γλάστρες στο μπαλκόνι.

Βλέπω τα κορίτσια να ετοιμάζονται. Η μία είναι κόρη μου. Οι άλλες δύο, κολλητές της.

Κάποιες φορές αρκεί μία μόνο ματιά. Για να δεις τον εαυτό σου αλλιώς. Όχι όπως θα ήθελες να είναι, αλλά όπως ακριβώς είναι. Και τότε, παίρνεις τον χρόνο σβάρνα…