Ρομίνα Ξύδα

Καλοκαίριασε. Κι εσύ τρέχεις αλαμπρατσέτα με κάθε πιθανή κι απίθανη πατέντα αδυνατίσματος, γιατί δεν αντέχεις το βάρος του «υπάρχω όπως είμαι». Βάλε NOT. Βάλε μαγιό. Και βγες στην παραλία.

Σου είπαν «Δεν το ’χεις», το κατάπιες. Σου είπαν «Δεν μπορείς», το πίστεψες. Σου είπαν «Δεν κάνεις», το φόρεσες. Ώρα να τους δείξεις πώς γίνεται. Με το κεφάλι ψηλά και… τα γυαλιά στη θέση τους.

Όσο οι τιμές θεριεύουν στα «boho» καταλύματα και τις «minimal» παράγκες, υπάρχει πάντα μια Αντωνία να θυμίζει πως τα καλοκαίρια δεν πουλιούνται — χαρίζονται!

Η μάνα είναι σύμπαν. Ήχος. Μνήμες. Φύλακας. Ένστικτο. Χώμα. Σώμα. Βλέμμα. Χέρια. Σκιά. Κι εσύ, το φως της…

Στα πενήντα, δεν μετράς χρόνια. Μετράς ανοχές, ενοχές και προσποιήσεις. Και τις σβήνεις με ένα μόνο φύσημα…

Επιτέλους ας μην επιτρέψουμε σε κανέναν να μας αποκαλέσει "χοντρή". Το οφείλουμε στον εαυτό μας.

Ένα «φτάνει» για όλα όσα μας γονατίζουν χωρίς να φαίνονται. Και για την ανάγκη να τα αφήσουμε κάτω – πριν καούμε εντελώς.

Ζούμε στην εποχή του life coaching και οι coachers τελικά είναι οι σωτήρες μας στην καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας;

Μια γυναίκα τόλμησε να δηλώσει ευτυχισμένη ως νοικοκυρά. Και ο φεμινισμός του τηλεοπτικού καναπέ την πέταξε στο πυρ το εξώτερον. Αχού και δεν μας νοιάζει.

Ο μπαμπάς είναι ο αιώνιος έφηβος που έχουν ανάγκη τα παιδιά μας;