Viewpoint

Έτσι μεγαλώσαμε, έτσι μας τα έφερε η ζωή ή μήπως τελικά είμαστε εθισμένοι στη γκρίνια;

Ο όρος ευαισθησία έχει κακοποιηθεί όσο λίγοι τα τελευταία χρόνια. Για αυτό έχω μάθει να κοιτάζω με επιφύλαξη τους ανθρώπους που αυτοχαρακτηρίζονται ως "ευαίσθητοι".

Πριν αρχίσετε να διαβάζετε ας ξεκαθαρίσω ότι… «το παρόν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Πρόσωπο, όνομα και καταστάσεις είναι φανταστικά και οποιαδήποτε ομοιότητα είναι συμπτωματική». Με μία μικρή διαφορά: ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα!

Το μέτρο στη ζωή, η μεζούρα στην καριέρα, όλα όσα περιορίζουν, εμποδίζουν και καταδιώκουν μια γυναίκα, είναι ακόμη εδώ.

Γιατί λοιπόν μια γυναίκα αφεντικό φαίνεται (και είναι) σκύλα;

Παρελθοντολαγνεία; Η νοσταλγία δεν αποτελεί καινούργιο φαινόμενο. Η αναπόληση του παρελθόντος μας προσφέρει μια αίσθηση ασφάλειας και γαλήνης.

Είσαι η κόρη της και είναι η μητέρα σου. Και αυτό σαν γεγονός δεν αλλάζει. Όμως πότε αυτοί οι ρόλοι μπορεί να αντιστραφούν;

To «νέο» γυμνό είναι ο τίτλος των ημερών. Ή κάπως έτσι. Σίγουρα ένα φαινόμενο της εποχής. Και δεν έχει να κάνει με τη σεζόν, αν πρόκειται για καλοκαιρινή ή χειμωνιάτικη μόδα.

Η ώρα είναι 23:40. Mόλις μπήκα στο σπίτι μου από το σινεμά. Είδα την τέταρτη Bridget Jones. Και δεν έχω σταματήσει να κλαίω.

Μετά τον έρωτα έρχεται η αποκάλυψη. Ότι ο θεός, ο μέγας, το αλλοτινό αντικείμενο του πόθου σου, είναι σήμερα απλώς ένας τύπος με κοιλίτσα, χιούμορ-κονσέρβα και τρεις γλάστρες στο μπαλκόνι.