Παρότι το διαζύγιο μπορεί να φέρει ανακούφιση, ενοχές και ντροπή έχουν την τάση να επιστρέφουν. Γιατί όμως; Σύμφωνα με την Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρεία, περίπου το 40-50% των γάμων στις Ηνωμένες Πολιτείες καταλήγουν σε διαζύγιο. Κι όμως, παρά τη συχνότητά του, το διαζύγιο εξακολουθεί να περιβάλλεται από κοινωνικό στίγμα. Ενώ θα έπρεπε να θεωρείται μια φυσιολογική εξέλιξη όταν μια σχέση δεν λειτουργεί πλέον, πολλοί άνθρωποι το βιώνουν ως αποτυχία και μαζί με την απώλεια έρχονται η ντροπή, η αυτοαμφισβήτηση, ο φόβος.

Διαβάστε ακόμη: Διαζύγιο: Οι 2 αξίες που προβλέπουν το τέλος ενός γάμου

Γιατί το διαζύγιο προκαλεί τόσο βαθιά αισθήματα ντροπής, ακόμη κι όταν είναι η πιο υγιής απόφαση για ένα ζευγάρι; Ακολουθούν τα τέσσερα πιο συχνά σημεία ντροπής που μοιράζονται όσοι περνούν μια τέτοια διαδικασία.

Διαβάστε ακόμη: Ποιες ερωτικές σχέσεις ζείτε ξανά και ξανά; Η θεωρία που το εξηγεί

1. «Το διαζύγιο ήταν αντίθετο με τις αξίες μου»

Αν έχετε μεγαλώσει με την πεποίθηση ότι ο γάμος είναι «για πάντα», η απόφαση να χωρίσετε ίσως μοιάζει με προδοσία στις αρχές σας. Οι περισσότερες θρησκείες δεν ενθαρρύνουν το διαζύγιο (αν και κάποιες παρουσιάζουν πια μεγαλύτερη κατανόηση), ενώ και οι κρατικές πολιτικές, όπως οι φοροαπαλλαγές για έγγαμα ζευγάρια, προωθούν την παραμονή στον γάμο.

Έτσι, ακόμη κι αν γνωρίζετε ότι κάνατε το σωστό για την ψυχική σας υγεία και την ισορροπία της οικογένειάς σας, το γεγονός ότι πηγαίνετε «κόντρα» σε κοινωνικές νόρμες μπορεί να σας γεμίζει ενοχές. Το διαζύγιο συχνά βιώνεται ως μια πράξη μοναξιάς απέναντι σε μια κοινωνία που δεν έχει μάθει να στηρίζει, αλλά να κρίνει.

2. «Ένιωσα πως απέτυχα»

Ποιος μας έμαθε να αποδεχόμαστε την αποτυχία ως μέρος της ζωής; Ελάχιστοι. Ο γάμος εμπεριέχει μια υπόσχεση, και το τέλος του βιώνεται ως παραβίασή της. «Είπαμε πως θα είμαστε μαζί για πάντα και δεν τα καταφέραμε».

Κι όμως, η ζωή είναι γεμάτη φάσεις. Οι σχέσεις αλλάζουν, οι άνθρωποι εξελίσσονται, και μερικές φορές το πιο γενναίο βήμα είναι να προχωρήσετε παρακάτω. Το διαζύγιο δεν είναι ήττα αλλά απόφαση αλλαγής. Αλλά επειδή δώσατε όρκους μπροστά σε φίλους, οικογένεια ή και τον Θεό, η λήξη του γάμου σας συχνά μοιάζει σαν να επιστρέφετε στο μηδέν, ακόμη κι αν στην πραγματικότητα πρόκειται για μια νέα αρχή.

3. «Πλήγωσα τα παιδιά μου»

Ίσως το πιο βαρύ συναίσθημα. Αν έχετε παιδιά, το διαζύγιο συχνά συνοδεύεται από έναν σκληρό εσωτερικό διάλογο: «Μήπως θα είχαν μια καλύτερη ζωή αν είχαμε μείνει μαζί; Μήπως θα έπρεπε να είχα προσπαθήσει περισσότερο;»

Η αλήθεια είναι πως η παραμονή σε έναν γάμο γεμάτο εντάσεις, σιωπηλές συγκρούσεις ή απουσία αγάπης, είναι πολύ πιο επιβλαβής για την ψυχική υγεία των παιδιών από ένα διαζύγιο με σεβασμό και πολιτισμό. Τα παιδιά χρειάζονται γονείς που να επικοινωνούν, να συνεργάζονται και να είναι ευτυχισμένοι, έστω και σε διαφορετικά σπίτια.

Ο καλύτερος τρόπος να αποβάλετε τις ενοχές είναι να δείξετε με πράξεις στα παιδιά σας ότι η αγάπη δεν τελειώνει με το διαζύγιο απλώς αλλάζει μορφή.

4. «Έχασα φίλους»

Φίλοι που απομακρύνθηκαν, συγγενείς που αποδοκίμασαν, γείτονες που κουτσομπόλεψαν. Το διαζύγιο μπορεί να φέρει μαζί του κοινωνική απομόνωση. Όχι γιατί κάνετε κάτι λάθος, αλλά γιατί οι άλλοι δεν ξέρουν πώς να το διαχειριστούν. Αμηχανία, ταμπέλες, προκατάληψη.

Πόσο πιο απελευθερωτικό θα ήταν, αν το περιβάλλον σας σας αγκάλιαζε με ενσυναίσθηση; Αν αντί για «Τι έγινε;» ακούγατε ένα «Τι χρειάζεσαι;». Αν αντί για λύπηση, σας έδειχναν υπερηφάνεια που κάνατε το βήμα για να φροντίσετε τον εαυτό σας.

Όταν το περιβάλλον σας αρχίσει να βλέπει το διαζύγιο όχι ως αποτυχία, αλλά ως φυσική εξέλιξη και ως πράξη ελπίδας για μια καλύτερη ζωή, τότε το στίγμα θα αρχίσει να μειώνεται. Μέχρι τότε, η αλλαγή μπορεί να ξεκινήσει από εσάς. Μην ντρέπεστε που επιλέξατε να φύγετε από μια σχέση που δεν σας ταίριαζε πια. Αντιθέτως, νιώστε περήφανοι που είχατε το θάρρος να διεκδικήσετε κάτι καλύτερο.

Photo credit: IMDb